Afgelopen zomer heb ik na een tussenstop van zo’n 20 jaar het windsurfen weer eens opgepakt. Na verhuisd te zijn vanuit Zeeland naar het midden van het land, met niet echt een surfstek in de buurt, was het er niet meer van gekomen. Alle spullen had ik nog wel bewaard, met steeds het idee: “binnenkort toch weer eens oppakken”.

Tot deze zomer dus, met het warme weer gingen we bijna iedere dag wel met de kids naar het water en ik bedacht dat we dan ook wel eens naar Horst konden gaan. En ja, als we daar dan toch zijn, dan kunnen we net zo goed de surfplank een keer meenemen...

En toen.. had ik het virus dus weer te pakken (of het virus mij).

Hoewel ik met mijn oude spulletjes niet meer echt de blitz maak, moet ik zeggen dat het me meevalt hoe het er na die 20 jaar nog uit ziet. Alles werkt en vaart ook nog prima. Oké, op die mastvoet, veel te kleine trapeze en te krappe wetsuit na dan, die zijn ondertussen vervangen

Ik heb een Mistral Screamer (105 liter) en Gaastra zeilen in de maten 5.4, 6.2 en 7.2. Nu ben ik wel aan het kijken naar een nieuw setje, omdat de 105 liter meestal te krap is icm de wind op Horst, mijn gewicht (78kg) en mijn niveau. Gijpen lukte me vroeger wel (niet doorgeplaneerd), maar is me dit jaar nog niet gelukt op deze plank. Ik denk nu aan iets van 120-130 liter zoals een Fanatic Gecko of Blast, JP Magic Ride of Tabou Rocket.
Wat me echter opvalt is dat die nieuwe boards allemaal zo kwetsbaar lijken. Heb verschillende keren bij Telstar een Gecko gehuurd en de laatste keer was het daar zoeken naar een plankje zonder breuk. Er stonden er zeker 10 met allemaal een ‘lintje’ eromheen omdat ze gerepareerd moesten worden, allemaal met een scheurtje/barst, voornamelijk op de neus. En dan zitten er daar zelfs neusprotectors op... ik schrok er eigenlijk wel van, omdat ik dacht dat vooral de duurdere lichte carbon uitvoeringen kwetsbaar waren, maar dit waren standaard uitvoeringen. Ook bij andere merken; planken die tweedehands aangeboden worden hebben bijna altijd wel reparaties. Die kwetsbaarheid staat me eigenlijk tegen, omdat ik bang ben dat ik dan niet voluit durf te gaan, om maar geen katapult te krijgen waarbij het board zou kunnen beschadigen...

Liever zou ik dan wat meer betalen voor een board met een bouwwijze die minder kwetsbaar is, maar het lijkt nu juist dat duurdere uitvoeringen gericht zijn op meer performance, maar ook weer kwetsbaarder zijn. Is er iets te zeggen over merken of typen en de duurzaamheid van de boards? Zo las ik bijvoorbeeld ergens over Starboard, dat die de laatste jaren erg licht weten te bouwen, maar daarmee ook weer eerder scheurtjes oplopen. Zit daar wat in, of is het net weer de ervaring van de enkeling? En bijv. Angulo zou minder kwetsbaar zijn? En hoe hoe zit het met JP, of Tabou? Of is het allemaal één pot nat en moet je gewoon een beetje geluk hebben met je board...
